Życie książkami pisane

Są takie książki, które otulają nas swym ciepłem, niczym miękki i przyjemny kocyk w mroźny wieczór. Jedną z nich jest powieść "Święta w miasteczku Anielin" Iwony Mejzy. Co prawda do Świąt Bożego Narodzenia jest jeszcze sporo czasu, ale ja już teraz, dzięki tej lekturze poczułam tę niesamowitą, cudowną, grudniową magię.  Marianna upada na schodach i trafia do szpitala. Stefania z chęcią przespałaby Boże Narodzenie, po tragedii, jaka ją spotkała. Makówa jak co roku, planuje spędzić ten czas samotnie, a Malwinie marzy się, by uciec na bezludną wyspę. Jeden telefon od notariusza wywraca ich świat do góry nogami. "(...) Teraz, gdy wracała do utrwalonych na kliszy scen z życia rodzinnego, wzruszała się i myślała o tamtych czasach i ludziach, którzy zostawili jej cząstkę siebie w genach z pewną czułością, już bez pretensji i złości. Ze zrozumieniem, że na pewne sprawy ani jej rodzice, ani ona nie mieli wpływu". Jestem zachwycona lekkim, obrazowym i przejrzystym stylem Auto

Już za chwilę, już za moment premiera jakże świątecznej i klimatycznej powieści "Święta w miasteczku Anielin" Iwony Mejzy. A ja przychodzę do Wasz krótkim wywiadem o książce 😊 Zapraszam!  1) Już wkrótce premiera powieści „Święta w miasteczku Anielin”. Jakie emocje towarzyszą Pani w związku z wydaniem nowej książki?  - Powrót do miasteczka Anielin był dla mnie jak powrót do dawno niewidzianego, ukochanego miejsca, w którym zawsze czułam się bezpiecznie. Powrót w świąteczny czas, gdy na wiele spraw patrzymy inaczej, spojrzenie nam łagodnieje, a słowa kolędy przypominają o miłości, która daje nadzieję. Pisałam o sprawach moim zdaniem ważnych, istotnych dla każdego z nas. Towarzyszyło mi mnóstwo emocji, były chwile ogromnego wzruszenia, a nawet łez. I to wzruszenie jest ze mną w dniach oczekiwania na premierę „Świąt w miasteczku Anielin”. Ale czuję też spokój, wyjaśniłam pewne sprawy z przeszłości, pokazałam ścieżki, które mieszkańcy miasteczka mogą wybrać, by ruszyć w dalsze ż

Niewiele jest książek, które opowiadają o wydarzeniach bezpośrednio po okrucieństwie wojny. Ałbena Grabowska w swej najnowszej powieści "Najważniejsze to przeżyć" obrazowo ukazauje, z czym przyszło się zmierzyć ludziom, po dramacie jakiego doświadczyli. Czy ich koszmar już się skończył? Czy mogli odetchnąć z ulgą, czy wręcz przeciwnie? II wojna światowa odcisnęła piętno na wielu ludziach. Warszawa po upadku powstania zamieniła się w jedno wielkie gruzowisko.  Rodzina Pataczków miała "szczęście" -  przeżyli i próbują zacząć żyć, bo przecież mają siebie, a kamienica, w której kiedyś mieszkali cudem ocalała. Czy będą mieli dość siły i odwagi, by odbudować na nowo swój świat? "Bo ludziom nie wystarczyło, że przeżyli, musieli jeszcze nadać temu przeżyciu jakiś sens". Ach! Co to była za książka. Pełna emocji, współczucia i wzruszeń. Kocham ten łagodny i malowniczy styl Autorki, który sprawia, że praktycznie książka jest nieodkladalna. Czytając, mamy wrażenie jak