W moje ręce trafiła powieść o jakże pięknym i intrygującym tytule "Zagubiona pszczoła" Patrycji Żurek. Niech Was nie zmyli tytuł, ponieważ wbrew pozorom nie jest to słodka opowieść, lecz bardzo mądra, dojrzała i przejmująca, okraszona pięknymi, malowniczymi opisami natury.
Jacenty wraz z żoną po emeryturze osiada w Mioduli, gdzie spełnia swoją pasję - prowadzi pasiekę. Pewnego dnia dochodzi do wypadku, po którym Katarzyna zapada w śpiączkę. Maciejka od niedawna mieszka na wsi, pracuje w pensjonacie. Trzyma się od wszystkich na dystans, nie zdradza szczegółów dotyczących swojej osoby.
Los splata ze sobą drogi tych dwojga.
"Chciałby znaleźć odpowiedzi na swoje wątpliwości, uporządkować zaplątane uczucia, widzieć, jak postępować synem, by zobaczył w nim człowieka, a nie wroga".
Miodula, Maciejka, Lawendowa Chata. Czy te nazwy nie działają na wyobraźnię? Czy nie są piękne? Czytając, przenosimy się do krainy miodem płynącej, lecz tak jak pisałam wcześniej, nie jest to łatwa lektura, wręcz przeciwnie. Fabuła dopracowana, nie zanudza, porywa. Kreacja bohaterów pozytywna, są tacy jak my, różnorodni, pełni wad i zalet, wzbudzają emocje. Akcja płynie swoim torem. Styl Autorki urzeka, jest lekki, zwiewny i delikatny. Czyta się bardzo szybko, z ogromną przyjemnością. Patrycja Żurek porusza szereg ważnych tematów między innymi alkoholizm czy choroby, jaką jest łuszczyca. Pokazuje, z czym muszą się zmierzyć osoby cierpiące na tę przypadłość. Warto też wspomnieć o pszczelich i miodowych ciekawostkach, z których możemy wiele się dowiedzieć.
"Zagubiona pszczoła" to historia o codzienności, tajemnicach, poszukiwaniu siebie, braku akceptacji, szczęściu, traumie, niezłomnej sile, przeciwnościach losu, doświadczeniach życiowych, zrozumieniu, samotności, miłości. Opowieść każe nam się zatrzymać, zmusza do refleksji, pokazuje, że każdy człowiek zasługuje na szczęście, oraz że cokolwiek by się nie stało, po burzy zawsze wychodzi słońce. Poruszająca, słodko - gorzka, warta uwagi! Polecam!
Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Dragon
Na pewno sięgnę wkrótce po tę książkę.
OdpowiedzUsuń