Już 6.04.2021 wznowienie powieści
"W blasku dnia" Edyty Świętek, który jest drugim tomem dylogii "Alter ego". Z tej okazji zapraszam na krótki wywiad z Autorką.
1) Już niebawem premiera wznowienia powieści „W blasku dnia”, drugiego tomu dylogii "Alter ego”. Jakie odczuwasz emocje w związku z premierą?
Każdej premierze towarzyszą emocje. Nie ma znaczenia, że jest to któraś z rzędu powieść – w tym przypadku trudno nawet powiedzieć która, ponieważ w grę wchodzi przeredagowane wznowienie jednej z moich najwcześniejszych publikacji. Zawsze z niepokojem oczekuję pierwszych opinii. W tym przypadku ten niepokój jest nawet odrobinę większy, ponieważ swoją szczyptą magii tekst znacząco odbiega od innych historii, które do tej pory zaserwowałam czytelnikom.
2) Jak pisało Ci się "Alter ego" ?
Czy było coś, co sprawiło trudność?
Powieść powstawała błyskawicznie. Praca nad nią przebiegała szybko, gładko. Nie miałam „po drodze” najmniejszych trudności.
3) Ta dylogia jest inna od pozostałych Pani książek. Mamy tu magię, tajemnice. Co było główną inspiracją do napisania "Alter ego"?
W przypadku „Alter ego” wystarczyło jedno zasłyszane zdanie. Otóż pewnego dnia sympatyczny dżentelmen sięgnął po mój kubek z kawą i powiedział: „Napiję się twojej kawy, a poznasz moje myśli.” To stwierdzenie utkwiło w mojej głowie na tyle mocno i skutecznie, że zaczęłam się zastanawiać, co by było, gdyby niektórzy ludzie faktycznie posiadali podobne zdolności. I w ten właśnie sposób powstała historia Niny – pewnej siebie, ambitnej czarownicy oraz jej przyjaciół.
4) O czym jest powieść "W blasku dnia"?
Moje pierwsze czytelniczki, te, które sięgnęły po „Alter ego” jedenaście lat temu – tuż po jej pierwszej publikacji - twierdziły zgodnie, że jest to powieść o kobiecej duszy. W pełni zgadzam się z tym twierdzeniem. Myślę, że niejedna kobieta odnajdzie w postaci Niny choć by maleńką część samej siebie. Oczywiście jest to także historia wielkiej miłości i to nie jednej.
5) Czy wzorowałaś się na kimś podczas tworzenia postaci "Alter ego"?
Nie wzorowałam się na nikim konkretnym, choć pojawiło się parę inspiracji. Nina otrzymała kilka cech mojego charakteru, upodobanie do sukienek oraz pewne defekty urody – bliznę po ospie, nieznaczną deformację ucha. Kordian zawdzięcza swój wygląd oraz imię… Kordianowi – mojemu niegdysiejszemu znajomemu. Oczywiście cała postać jest zupełnie inaczej skonstruowana niż jej realny odpowiednik – panowie nie mają ze sobą absolutnie nic wspólnego. Gabriela ma tę samą serdeczność, która cechuje moją teściową.
Ach! Moment! Jest w powieści jedna postać, która została wiernie odtworzona ze świata realnego. O ile mogę nazwać „postacią” Diablika, kota Niny. Ten bohater został wprowadzony na pamiątkę mojego ukochanego zwierzaczka, który dawno temu odszedł za tęczowy most.
6) Wierzysz w magię?
Tutaj pewnie zaskoczę moich czytelników, lecz jedyna magia, w jaką wierzę, to siła sprawcza dobrych serc. Naturalna dobroć, którą każdy z nas nosi w sobie, może zdziałać wielkie cuda.
Nie wierzę natomiast w przesądy, wróżby, amulety i inne czary-mary. Za magiczne słowa uważam: dziękuję, proszę itp.
Dziękuję serdecznie Edycie Świętek za poświęcony czas.
Gratuluję bardzo dobrego wyniku.
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawy wywiad.
OdpowiedzUsuń