Po przeczytaniu "Iskierki nadziei" byłam zauroczona piórem Anny Szczęsnej. Gdy w zapowiedziach ujrzałam nową książkę tej Autorki "Szepty drewnianych papug", nawet się nie zastanawiałam, musiałam po nią sięgnąć. Jako okładkowa Sroka muszę wspomnieć o okładce, która zachwyca.
Michalina od najmłodszych lat była zdana sama na siebie. Rodzice artyści, "zwalali" na nią wszystkie obowiązki domowe. Gdy poznaje Roberta, jest nim oczarowana, on i jego rodzina imponują jej. Po ukończeniu studiów para bierze kameralny ślub i wyprowadza się do innego miasta. Robert zdejmuje maskę i pokazuje swoje prawdziwe oblicze. Kontroluje Misie, jest chorobliwie zazdrosny, każe wszystko z nim ustalać. Kobieta postanawia uciec od męża tyrana do babci.
Historia podzielona jest na trzy części - pierwsza to dzieciństwo i małżeństwo, druga ucieczka i zmiany, trzecia walka. Fabuła ciekawa, zajmująca. Akcja to sinusoida, płynie spokojnie, by za chwilę przyśpieszyć. Postacie zarówno pierwszo jak i drugoplanowe dobrze wykreowane, barwne. Styl jest prosty i przyjemny w odbiorze. Autorka porusza trudne tematy takie jak brak stabilności i zasad w rodzinie, toksyczny związek, przemoc psychiczna i fizyczna. Michalina na naszych oczach przechodzi metamorfozę. Z pełnej obaw, zakompleksionej, zastraszonej myszki, zamienia się w silną kobietę, która potrafi walczyć o swoje. Niestety średnio podobała mi się druga część, bywały momenty, które mnie nużyły. Żałuję też, że wątek małżeński jest słabo rozwinięty. Interesuje mnie, co działo się z Robertem po ucieczce Misi. Mamy na ten temat mały fragment. Opowieść o niezłomnej walce, obawach, problemach, trudnych decyzjach, relacjach międzyludzkich, kłamstwach, żalu, lękach, słabościach, przemocy, próbie ułożenia życia na nowo, obsesji, tajemnicach rodzinnych. "Szepty drewnianych papug" to psychologiczno - obyczajowa historia z zaskakującym zakończeniem i mnóstwem emocji.
MOJA OCENA 7/10
Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Kobiece
Michalina od najmłodszych lat była zdana sama na siebie. Rodzice artyści, "zwalali" na nią wszystkie obowiązki domowe. Gdy poznaje Roberta, jest nim oczarowana, on i jego rodzina imponują jej. Po ukończeniu studiów para bierze kameralny ślub i wyprowadza się do innego miasta. Robert zdejmuje maskę i pokazuje swoje prawdziwe oblicze. Kontroluje Misie, jest chorobliwie zazdrosny, każe wszystko z nim ustalać. Kobieta postanawia uciec od męża tyrana do babci.
Historia podzielona jest na trzy części - pierwsza to dzieciństwo i małżeństwo, druga ucieczka i zmiany, trzecia walka. Fabuła ciekawa, zajmująca. Akcja to sinusoida, płynie spokojnie, by za chwilę przyśpieszyć. Postacie zarówno pierwszo jak i drugoplanowe dobrze wykreowane, barwne. Styl jest prosty i przyjemny w odbiorze. Autorka porusza trudne tematy takie jak brak stabilności i zasad w rodzinie, toksyczny związek, przemoc psychiczna i fizyczna. Michalina na naszych oczach przechodzi metamorfozę. Z pełnej obaw, zakompleksionej, zastraszonej myszki, zamienia się w silną kobietę, która potrafi walczyć o swoje. Niestety średnio podobała mi się druga część, bywały momenty, które mnie nużyły. Żałuję też, że wątek małżeński jest słabo rozwinięty. Interesuje mnie, co działo się z Robertem po ucieczce Misi. Mamy na ten temat mały fragment. Opowieść o niezłomnej walce, obawach, problemach, trudnych decyzjach, relacjach międzyludzkich, kłamstwach, żalu, lękach, słabościach, przemocy, próbie ułożenia życia na nowo, obsesji, tajemnicach rodzinnych. "Szepty drewnianych papug" to psychologiczno - obyczajowa historia z zaskakującym zakończeniem i mnóstwem emocji.
MOJA OCENA 7/10
Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Kobiece
Fabuła książki brzmi ciekawie, a do tego ta piękna okładka. 😊
OdpowiedzUsuńLubię powieści tej autorki. Recenzja zachęca, by przeczytać "Szepty..."
OdpowiedzUsuń